Bert en Paulien van den Tol wonen in een ‘rode woning’ aan de Bandijk in de Noordwaard. Op termijn zullen ze hun huis moeten verlaten om plaats te maken voor ‘Ruimte voor de rivier’. Ze hebben goede hoop dat alles op zijn pootjes terecht komt. Maar één ding is voor hen duidelijk: het heeft veel voeten in de aarde.
Graag bij veel bomen
‘De keuze voor dit gebied als overstroomgebied vinden wij een acceptabele keuze. Het water is gewoon geregeld erg hoog. Dus zíjn maatregelen terecht. Afvoer van water moet mogelijk gemaakt worden. Hier in de Biesbos worden relatief weinig mensen getroffen door het landelijke project. Zo realistisch moeten we zijn. En er komt natuurlijk een mooi stuk natuurgebied bij. Dat weegt zeker mee als je hier blijft wonen. Maar voor heel veel mensen zal die natuur een zorg zijn. Dat is pas van veel latere orde.’
Voor hun toekomstige woonsituatie geld een belangrijke voorwaarde: ‘Wij willen graag een locatie bij veel bomen’, vertelt Paulien. ‘De begroeiing om dit huis heeft er twintig jaar over gedaan om deze ruigheid te krijgen. Als we nu opnieuw moeten beginnen met aanplant, dan ben ik ruim tachtig voor het groen weer deze grootte heeft.’
Uit voorzorg heeft ze vast enkele fruitbomen in bakken geplaatst. ‘Zodra we op een nieuwe locatie zitten, gaan ze direct de grond in.’ In de ruime tuin wijst ze op een uit de kluiten gewassen appelboom van het ras ‘sterappel’. ‘Zonde toch, dat dit allemaal weg moet.’
Niet meer zelf onderhandelen
Maar Rijkswaterstaat heeft toegezegd om hun wens in te willigen; ze zullen een locatie toegewezen krijgen dichtbij grote, volgroeide bomen. Op financieel terrein zien ze momenteel door de bomen echter het bos niet meer. ‘We weten niet eens voor hoeveel ons huis door Rijkswaterstaat is getaxeerd! Het bod van Rijkswaterstaat is misschien wel veel lager dan de taxatiewaarde van ons huis. Zakelijk gezien snap ik dat wel, maar moreel gezien kan dat volgens ons niet’, aldus Bert
Paulien: ‘Zoals het er nu voor staat, staan we er slecht voor, vind ik. De centen waar ik hard voor gewerkt heb, ben ik niet van plan om aan Rijkswaterstaat af te staan. Daar hebben we wel andere plannen voor.’ Bert is een tikkeltje optimistischer. ‘Sinds enige tijd onderhandelen we niet meer zelf, maar door middel van onderhandelaars. We werden voortdurend aan het lijntje gehouden: toen heb ik gezegd: ik doe het niet zelf meer. Ik heb er goede hoop op, dat we er op deze manier uitkomen.’
