Een heel aantal bewoners van de Noordwaard moeten op termijn hun woning verlaten. Ook de woning van Ad en Ingrid van Berchum moet het loodje leggen. Het echtpaar heeft enige ervaring met deze situatie. Het is al de tweede keer dat zij hun woningen moeten verlaten wegens water- en natuurprojecten.
Van Malta naar de Noordwaard
Ruim tien jaar geleden woonden zij nog op Malta. Deze polder was echter de eerste die moest wijken voor het water, en met haar de mensen die er woonden. De familie Van Berchum verhuisde naar hun huidige woning, bekend terrein voor de vrouw des huizes, aangezien haar grootouders hier vroeger ook woonden. Het huis werd uitgebouwd en opgeknapt tot een riante woning, maar heeft nu ook zijn langste tijd gehad.
Als gevolg van het project ‘Ruimte voor de Rivier’, zullen Ad en Ingrid opnieuw moeten verkassen. Hun woning staat op een terp, die een overstroming niet zal kunnen verdragen. Daarnaast is het huis in verschillende fasen gebouwd, waardoor het aan stabiliteit heeft ingeboet. Kortom, het moet tegen de vlakte.
Opnieuw verhuizen in de Biesbosch
Ze hebben goede hoop, dat ze op hun eigen stekje mogen blijven. Maar leuk is anders… ‘Het geeft een stukje gewenning, maar eigenlijk went dit nooit. Wel heeft meegeholpen dat we indertijd in de Biesbosch konden blijven, en dat we nu opnieuw in het gebied mogen blijven. Ik ben optimistisch dat we tot een oplossing komen, maar de toekomst zal het leren.’
Hoewel lang nog niet alles is geregeld, ziet het ernaar uit dat de familie Van Berchum ongeveer op hetzelfde perceel kan blijven wonen. Exact dezelfde locatie is niet mogelijk. De nieuwe terp moet hoger en dus groter worden, maar de bomen op het perceel staan in de weg: vanwege de cultuur-historische waarde mogen ze echter niet gekapt worden.
Ondanks de ouderdom, mag het huis wél het veld ruimen. “Het heeft geen cultuur-historische waarde meer; daar is het nu te modern voor”. Omdat ze een ‘rode woning’ zijn, is hun positie redelijk gunstig. En ze zijn ook bereid om offers te brengen. ‘We weten dat dit hele project een algemeen belang dient, dat speelt absoluut mee.’
De aversie die bestaat tegen de recreatieplannen kunnen beiden niet helemaal plaatsen. ‘Wij zijn niet zo eenkennig om te zeggen: hier mag niemand meer komen. Wij wonen hier vanwege de rust, en daarom is de potentie waarmee het opgepakt wordt die het verschil maakt. Wij verlangen geen grote bungalowparken. Maar als wij ergens anders in Nederland zijn, vinden wij het ook prachtig om de natuur in te trekken en te bewonderen.’
