Het gebied voorbij de pont naar Dordrecht, heeft in korte tijd een enorme metamorfose ondergaan. Waar vorig jaar nog weiland en akkerland was, stroomt nu het water uit de Merwede. Boswachter Thomas van der Es vertelt over de grote veranderingen in het gebied.
Natuurontwikkeling Noordwaard
‘De natuurontwikkeling in de Noordwaard is begonnen met de polders Malta en Spieringpolder. De belangrijkste reden was bescherming van de dijken. Het is ook een van de motieven achter Natuurontwikkelingsproject Noordwaard (NOP).’
Niet iedereen is overtuigd van het nut van deze maatregelen; eerder dit jaar stelde een hoogleraar dat het hele project in de Noordwaard geen enkele zin heeft. Van der Es is daar niet van overtuigd. ‘Er is onderzoek naar gedaan, er zijn veel instanties en partijen bij betrokken geweest. En het is er allemaal doorheen gekomen. Zo ’n project komt niet zomaar van de vloer.’
Recreatie
In het nieuwe natuurgebied kunnen recreanten hun hart ophalen. ‘Je kunt hier nu eens niet met de boot komen, maar er liggen wandelpaden en fietspaden, er komt een vogelhut en er zullen informatiepanelen worden geplaatst.’
De polders van de Noordwaard staan nog maar enkele maanden onder water, maar het effect is al duidelijk zichtbaar. De bomen die begin dit jaar nog fris groen toonden, hebben het begeven. “Loofbomen hebben wel water nodig, maar ze kunnen niet voortdurend in het water staan.’
‘De bomen laten we overigens wel staan, dit is puur natuur. Er ontstaan zo broedplaatsen voor allerlei vogels en het dode hout wordt gebruikt door bevers. Dood hout is sowieso belangrijk voor de voedselvoorziening van dieren.’
Vogelstand
Ook de vogelstand is duidelijk in ontwikkeling. Boswachter Van der Es is er erg enthousiast over. ‘Nederland heeft een gunstige ligging voor trekroutes. Wij hebben als land daar een belangrijke functie in voor de vogels. Op hun route vanuit verre oorden vinden ze van Zeeland tot de Biesbosch als het ware een ‘bak’ met voedsel’.
In de beginfase is het gebied voornamelijk geschikt als broedplaats voor pionierssoorten zoals de kluut, de kwikstaart en de kokmeeuw. Van der Es hoopt echter op meer. ‘De visarend laat zich steeds meer zien. We hopen dat dit gebied de eerste broedplaats voor de visarend in Nederland wordt.’
‘Ook de zilverreiger – die vroeger zeer zeldzaam was – laat zich zo nu en dan al zien, en het zou mooi zijn als deze vogel hier ook zijn broedplaats zal vinden.’ Vooralsnog blijft het echter afwachten. ‘Het is een heel spannende tijd; we hebben nog geen winter meegemaakt, dus het kan nog alle kanten op.’
